"9th annual Independent Music Awards nominee for Live Performance Album of the Year!"

Op deze release, het resultaat van de beste opnames van enkele optredens in hun geliefde High and Lonesome Club, doen The Perpetrators op 14 nummers daar waar ze het best in zijn: namelijk  er “live” een serieuze lap opgeven !

Hun mix van country, boogie, rock en blues botst, gromt en schuurt langs alle kanten van de club en stuitert tenslotte onweerstaanbaar uit je luidsprekers.
Zij die hen ooit al “live” konden bewonderen , hetzij in Verviers’ onvolprezen Spirit of ’66, hetzij op BRBF in Peer, weten waar zich aan te verwachten: een muur van aanstekelijke, ruige, hier en daar wat slordig gespeelde ritmes in een verschroeiend tempo…

De intussen genoegzaam gekende Jason Nowicki eist als spilfiguur van de band de hoofdrol op in de Stones cover "Off The Hook" en de enthousiaste versie van Howlin’ Wolfs' "Don’t You laugh at Me" zal ook al niemand onberoerd laten. De blues riffs slaan je om de oren in Hounddog Taylor’s "She’s gone" en Nowicky’s stem gromt en brult deze song naar één van de hoogtepunten op dit uitstekende live album. Ook  T-Model Ford’s "She asked me"  wordt ijzersterk gecoverd  en dat is een pluspunt want de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de songs van The Perps “an sich” ons moeilijker kunnen bekoren, met uitzondering dan van het geweldige "Six Pack" (Clip !). Teksten die vooral gaan over vrouwen en drank kunnen normaal gezien steeds op onze goedkeuring rekenen maar het is vooral hun ongebreideld enthousiasme en aanstekelijke manier van spelen die de balans ruim in hun voordeel doet overhellen.

Het publiek hebben ze duidelijk hoorbaar in de hand en u waarschijnlijk ook na het beluisteren van dit album. (Luc Meert)